SOR: co to za oddział? Kiedy należy się tu udać?

SOR to szpitalny oddział ratunkowy, na którym można uzyskać pomoc medyczną w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego. Aby zgłosić się na niego, nie trzeba mieć skierowania. Z jakimi schorzeniami powinno się udać na SOR, a kiedy lepiej zaczekać na konsultację z lekarzem POZ? Sprawdź!

Czym jest SOR?

Szpitalny oddział ratunkowy, czyli w skrócie SOR — co to za oddział? Zgodnie z definicją zawartą w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym jest to komórka organizacyjna odpowiedzialna za udzielanie opieki zdrowotnej osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowia. Mają trafiać tam osoby, u których istnieje ryzyko nagłego lub przewidywanego w krótkim czasie wystąpienia objawów pogarszania zdrowia. Nie chodzi tu jednak o schorzenia, z którymi zazwyczaj zwraca się o pomoc do lekarza POZ, np. przeziębienie czy zatrucie pokarmowe. Na SOR nie należy też zgłaszać się w celu uzyskania dokumentów medycznych — zwolnień lekarskich, recept czy skierowań do sanatorium.

Kto więc powinien udać się na szpitalny oddział ratunkowy? Wedle prawa każdy, kto wymaga podjęcia natychmiastowych czynności ratunkowych i leczenia w efekcie wystąpienia potencjalnego zagrożenia uszkodzeniami funkcji organizmu, uszkodzeniami ciała lub utratą życia.

Kiedy powinno się iść na SOR?

Zgodnie z informacjami zawartymi na stronie Ministerstwa Zdrowia i Narodowego Funduszu Zdrowia na SOR należy udać się w przypadkach:

●      doznania urazu lub wzięcia udziału w wypadku (zranienie, złamanie itp.);

●      nagłego pogorszenia samopoczucia z podejrzeniem zawału, udaru lub zaburzeń krążenia;

●      problemów z dostaniem się do lekarza pierwszego kontaktu, o ile stan zdrowia wskazuje na konieczność pilnego skorzystania z pomocy medycznej.

To może Cię zainteresować: Jak prawidłowo korzystać z koncentratora tlenu? Poradnik

Jak działa SOR?

Wiele osób zastanawia się, jak funkcjonują szpitalne oddziały ratunkowe. Warto wiedzieć, że nie obowiązuje tam kolejność przyjmowania wedle czasu przybycia. Pierwszeństwo do skorzystania z pomocy medycznej mają osoby najbardziej zagrożone utratą zdrowia lub życia. Oznacza to, że na udzielenie niezbędnych świadczeń trzeba na SOR czasem sporo poczekać.

Porządek przyjmowania pacjentów szpitalnego oddziału ratunkowego zawsze ustala pracownik medyczny ze specjalnym wykształceniem. Coraz częściej dzieli się pacjentów na kategorie zgodnie z tzw. triażem (fr. triage — segregowanie, sortowanie). Procedura ta jest standardem w służbach ratunkowych. Pozwala szybko ocenić, kto potrzebuje natychmiastowej pomocy, a komu może ona zostać udzielona w dalszej kolejności. Ma na celu zwiększenie szans na przeżycie możliwie jak największej liczby osób. Przewiduje podział na kody:

●      czerwony (bezpośrednie zagrożenie zdrowia lub życia) — jest zarezerwowany dla osób wymagających natychmiastowej pomocy medycznej;

●      żółty (przypadek pilny) — ma zastosowanie odnośnie do osób, które powinny zostać przyjęte przez lekarza możliwie jak najszybciej;

●      zielony (przypadek stabilny) — zostaje przyznany osobom, u których nie ma zagrożenia życia lub poważnego uszczerbku na zdrowiu.

W niektórych placówkach wykorzystuje się też kolory pomarańczowy i niebieski, choć ostatecznie sposób segregacji pacjentów zależy od zasad obowiązujących na danym oddziale ratunkowym.

Jakie badania wykonuje się na SOR?

Podczas konsultacji na SOR lekarz dyżurny w pierwszej kolejności zawsze przeprowadza wywiad medyczny (o ile pacjent jest przytomny). Następnie może przejść do badania fizykalnego, którego przebieg zależy od zgłaszanych objawów. Może ono obejmować:

●      palpacyjne badanie brzucha;

●      opukiwanie klatki piersiowej (np. przy podejrzeniu odmy lub rozedmy płuc);

●      badanie EKG (m.in. u pacjentów z bólem w klatce piersiowej i podejrzeniem ostrego zespołu wieńcowego);

●      pomiar ciśnienia i tętna (znajdujące się na oddziale ciśnieniomierze pozwalają sprawdzić oba te parametry w czasie jednego badania).

Po przeprowadzeniu czynności diagnostycznych w obrębie SOR-u pacjent może zostać skierowany na inny oddział lub wypisany do domu. Niekiedy lekarz dyżurny zaleca wykonanie dodatkowych badań, jednak w trybie ambulatoryjnym. Może też zalecić konsultację z lekarzem specjalistą, np. kardiologiem lub neurologiem, w celu rozpoznania lub wykluczenia chorób.